BIOFOODS EN DEPRESSIE

Goed eten kan veel betekenen voor je gezondheid. Deze wijsheid is al veel eeuwen oud. Maar naarmate we er in slagen om de werking van het menselijk lichaam steeds verder te doorgronden, wordt steeds duidelijker hoe groot de impact van voeding op onze gezondheid eigenlijk wel niet is. Deze impact kan negatief zijn (denk bijv. aan roken, alcohol en suiker) maar ook positief (denk hierbij aan diverse superfoods). De verwachting is dat naarmate we het DNA van de mensen steeds beter in kaart brengen, er dieetoplossingen zullen komen die voor op maat oplossingen zullen kunnen zorgen voor diverse problemen. Op het moment dat deze tekst wordt geschreven, worden steeds meer Nederlanders zich bewust van hoe belangrijk een goede gezondheid wel niet is. En deze ontwikkeling heeft natuurlijk veel te maken met de komst van het coronavirus. Nu gaan we het op deze website niet over corona hebben (wil je jezelf laten testen, kijk dan op PCR test in de buurt van Coronavirustest.nu). Op deze biofood website willen je graag op de hoogte houden over de impact van biofoods en probiotica op depressies en mentale gezondheid en bijvoorbeeld het libido van de vrouw.

Mijn eerste depressie

Tot mijn 27ste had ik nog nooit van een winter- of herfstdepressie gehoord.  En toen ineens werd het september en begon ik me steeds onrustiger te voelen.  Nu was ikzelf van nature al behoorlijk hypochondrisch aangelegd dus ik wist werkelijk niet wat me overkwam. Met paniekaanvallen die steeds erger werden, heftige slaapproblemen en nachtmerries waarvan ik me nog steeds heel helder de inhoud kan herinneren. Op een bepaald moment durfde ik zelfs niet eens meer thuis te slapen, wat best apart is voor iemand van 27, die toch alles wel voor elkaar lijkt te hebben. In die tijd gooide ik het op te hard werken, wat ik destijds ook deed. Sowieso klinkt het woord burn-out ook wat minder toxisch als het woord depressie. Ik heb destijds uit angst voor medicijnen geen psychiater bezocht. Wel heb ik me min of meer uit de depressie gedanst (salsa). Het dansen voelde toen als een verlichting en gemiddeld 25 uur per week bezocht ik elk salsafeest dat ik maar kon vinden. Ik veranderde van baan, werd vader van de eerste en 10 jaar verstreken, waarbij ik wel continu bang was dat het terug zou komen. En toen kreeg ik opnieuw te maken met een winterdepressie die insloeg als een bom. Ditmaal ontkwam ik er niet aan om gebruik te maken van antidepressiva, in mijn geval Escitalopram. Voor meer informatie over mijn ervaringen met SSRI, kun je kijk op mijn ervaringen met escitalopram.